De kabelbaan maakt een onverwachte comeback. Traditioneel vind je ze in de bergen maar nu maakt de kabelbaan ook haar opwachting in de stad. Van Medellin tot Parijs, over Brussel: iedereen wil zijn kabelbaan.
Om een antwoord te bieden op de continue bevolkingsgroei en systematische files op de belangrijkste wegen, droomt de Smart City van een vloeiende, innovatieve stad. Zelfrijdende auto’s en de metro lijken de oplossing. Maar moet een stad esthetisch en fysiek overbelast worden door vervoersmiddelen?
De wegen van de stad zijn verzadigd en vaak zijn er onder de grond heel wat belemmeringen. Sommige fabrikanten hebben dit begrepen en kijken daarom uit naar een derde dimensie: de lucht. “Vahana”, “CityAirbus”, “Elevate”… Naast grote vervoersmaatschappijen zoals Airbus en Uber ontwikkelen meer en meer start-ups projecten voor luchttransport. Maar soms komen de beste ideeën uit het verleden. De meest onverwachte comeback: de kabelbaan, geïnspireerd door zijn neef, de tram.
Dit idee komt niet uit het niets. Veel steden hebben al gekozen voor een stadskabelbaan. New York heeft sinds 1976 zijn eigen luchtnetwerk. The Tram verbindt Roosevelt Island met Manhattan en vervoert vandaag meer dan 1.500 mensen per uur. Meer recent volgden Zürich, Londen, Caracas en Taipei. In Colombia, in Medellín, ontstond een origineel idee om komaf te maken met de tweedeling tussen de mensen die verlaten in de heuvels wonen, en de stedelingen van het centrum. De oplossing? Een kabelbaan die als een metrolijn de heuvels in de rand met het hart van de stad verbindt. Deze maatregel heeft het geweld in de geïsoleerde wijken drastisch verminderd en heeft de tewerkstellingsgraad met 300% doen stijgen.
Een kabelbaan is stil, schoon en snel en is vooral efficiënt om goedkoop natuurlijke obstakels, zoals rivieren en steile hellingen, te overbruggen of om bepaalde wijken te ontsluiten. Nog een voordeel? Met een kabelbaan moet je niet extra bouwen om obstakels zoals bruggen, kunstwerken, tunnels of bruggen te overbruggen, wat bijzonder duur is. Gedaan met ellenlange procedures en het geklop van boren: de projecten zijn in een paar maanden klaar.
De pendelaars van de lucht
In Frankrijk hebben enkel Grenoble en, veel recenter, Brest (om de Panfeld-rivier over te steken) een ‘hemeltram’. Maar momenteel worden 12 projecten in de rand rond Parijs bestudeerd. Toulouse gaat nog verder met zijn stedelijke kabelbaan: in 2020 wil het de langste kabelbaan van Frankrijk hebben. Die zal het Paul Sabatier-station, met metrolijn B, verbinden met Oncopole. Dat is een traject van drie kilometer, wat tien minuutjes zal duren en met een vertrek om de 90 seconden tijdens de piekuren.
En bij ons? In Gent stelde Christophe Peeters (Open VLD), schepen voor Financiën en Innovatie, recent een kabelbaan tussen Gent-Sint-Pieters en Flanders Expo voor. Maar een dergelijk project vereist private samenwerkingen en zou niet operationeel zijn voor 2025. In Brussel wordt het idee verdedigd door Xavier Tackoen, de projectcoördinator van Mobil 2040, dat de ideale Brusselse mobiliteit over 20 jaar uittekent. Maar terwijl het idee van een kabelbaan voor 5.000 mensen per uur onderschreven werd in het kader van het Neo-project op de Heizel, zal het kabelbaanavontuur in Namen beginnen, om de Citadel nieuw leven in te blazen. De lijn zal vertrekken vanaf het Maurice Servaisplein en zou vanaf 2019 operationeel zijn.
Tags: Brussel, kabelbaan, Medellín, Mobil 2040, Mobiliteit
