We hebben de uitdaging aangegaan om 5 Belgische kunstenaars uit verschillende streken de kans te geven hun verbeelding de vrije loop te laten gaan en hun ideale stad in 2025 te beschrijven. Weliswaar een utopie, maar vooral vol goede ideeën om het blazoen van de hoofdstad op te poetsen.
Thomas Gunzig, romanschrijver: “Brussel heeft nood aan genegenheid”
“Wat Brussel het meest nodig heeft, is vooral een beetje genegenheid. De stad opnieuw in de armen sluiten om ervan te houden en niet langer pleisters op een houten been te zetten. Een comité van experts dat bestaat sociologen, stedenbouwkundigen, kunstenaars, architecten, ingenieurs wat tijd geven om een allesomvattende langetermijnvisie uit te werken waarin woonwijken, kantoren en winkels naast elkaar kunnen bestaan, zonder dat er hele zones zijn zoals de Nieuwstraat of de Wetstraat die overdag overvol zijn en er ’s nachts verlaten bij liggen. Een andere prioriteit: de inrichting van een metro die een grote hoofdstad waardig is en die alle punten van de stad, zelfs de uithoeken ervan, bereikt. Een echt ondergronds metronetwerk dat snel en efficiënt werk, in plaats van de trams en bussen die altijd vastzitten in het verkeer.”
Fabrizio Rangione, acteur: “Het voorbeeld van Japan volgen?”
“Mobiliteit is de wortel van de problemen voor beter leven in de stad. Om de stroom van auto’s in te dijken, moet het snelmetronet eens eindelijk afgewerkt worden zodat die dienst kan doen als een heus alternatief voor de 200.000 pendelaars. Bovendien zorgen deze ritten voor stress, slechte luchtkwaliteit en dus gezondheidsproblemen. Ik zou er daarom voorstander van zijn om de staatssteun voor bedrijfsauto’s stop te zetten, om een wegenvignet in te voeren dat goedkoper is voor Brusselaars dan voor pendelaars, om mensen aan te zetten om de auto minder vaak aan de kant te laten staan en om het geld dat zo vrijkomt te gebruiken voor de herstellingen en het onderhoud van de tunnels. Om vervuiling tegen te gaan, zou ik dieselwagens uit de stad bannen, zoals in Japan.”
Denis Meyers, street artist: “Cultuur in het hart van de stad”
“Een ander alternatief zou zijn om de gebieden die zijn voorbehouden voor kwetsbare weggebruikers eindelijk naar behoren in te richten. Ik gebruik al jarenlang mijn skateboard en fiets en zou daarom meer prioriteit verlenen aan alle verplaatsingsmiddelen die niet veel energie verbruiken en die vooral niet vervuilen. Voor de fiets vind ik dat elke straat een fietspad moet hebben en dat er echt gewerkt moet worden aan veiligheid, zodat fietsers zich minder bedreigd voelen in het verkeer. Tot slot pleit ik voor meer parkings om het verkeer te ontlasten, waarbij gebruikers worden aangemoedigd door middel van gratis openbaar vervoer of via een echt verleidelijk aanbod van fietsverhuur.
Een ander belangrijk punt is cultuur, in elke betekenis van het woord. Ten eerste cultuur die bestaat uit de aanmoediging om thuis op kleine schaal groenten en fruit te telen, in gemeenschappelijke tuinen of parken. Het voorbeeld volgen van New York dat plaatsen ter beschikking stelt, zoals platte daken, en dat afgezanten naar mensen thuis stuurt om hen advies te geven. Daarnaast cultuur door kunst opnieuw een vooraanstaande plaats te geven door de oprichting van een echt museum voor hedendaagse kunst en via administratieve vereenvoudiging, zodat ontwikkelaars of de Stad kunstenaars in onbruik geraakte plekken laat gebruiken om een dynamiek te creëren en bepaalde wijken te doen heropleven.”
Bernard Hislaire, tekenaar en scenarioschrijver van strips: “Tags zijn de mooiste uiting van het stadsleven”
“Ik hou van tags, want ze zijn waarschijnlijk de mooiste uiting van het stadsleven, als tegengewicht voor de architectuur die op zowat honderd jaar tijd is vergleden naar zuivere lijnen en bijna ontmenselijkte functionaliteit. Ik ben een groot voorstander van kunst in de stad, zoals werken die opduiken in de stijl van Arne Quinze aan de Gulden Vlieslaan enkele jaren geleden.
Mijn ander voorstel zou zijn om toegang tot gratis wifi te verlenen. Communicatie en technologie zullen zorgen voor meer veiligheid, een ander centraal probleem dat ervoor zorgt dat mensen niet meer de metro nemen. Wifi zou dan zijn zoals de komst van verlichting in de straten, die de criminaliteit heeft doen dalen. Om het samenleven te verbeteren en communautaire spanningen te verminderen, pleit ik tenslotte voor de ondertiteling van de tv-journaals van de 2 gemeenschappen, zodat er minder misvattingen bestaan onder de mensen.”
Ali Thabet, danser en choreograaf: “Een stad door en voor de mensen”
“We moeten een voorbeeld nemen aan Scandinavië, waar het individu werkelijk in het middelpunt van de bezorgdheid staat. Hier wordt alles gedaan en bedacht opdat mensen zin krijgen om te stappen, te wandelen, de fiets te nemen. De eerste keer dat ik hier in het voetgangersgebied liep, had ik het gevoel dat ik terechtgekomen was in Mad Max. Dit moet het centrum nieuw leven inblazen, maar het is nog moordender dan voorheen omdat niets goed doordacht is in overleg met de buurtbewoners en de handelaars.
Mijn eerste wapenfeit zou zijn dat de stations heraangelegd worden, en vooral dat verschrikkelijke Zuidstation, want dat is het eerste wat de mensen te zien krijgen die van de Thalys en de Eurostar stappen. Ik reis veel met de trein, en elke keer dat ik terugkom uit het buitenland, ben ik geschokt door het troosteloze uitzicht ervan. Alleen maar verlichting, wat een triestig zicht… En het ziet er heel Belgisch uit. We hebben er echt een handje van weg om niet te beseffen hoe rijk deze stad eigenlijk wel is.”
David Salomonowicz
