De klimaatcrisis is overal. Of het nu gaat over de IPCC, het Klimaatakkoord van 2015 of gewoon gezond verstand: we moeten onze manier van leven en consumeren radicaal anders aanpakken. En dus ook onze manier van bouwen.
Het is gebruikelijk geworden dat vastgoedprojecten zogenaamde “nul energie”-prestaties behalen, of zelfs meer energie produceren dan ze verbruiken. Alle bouwprofessionals zijn het erover eens: koolstofneutraliteit is de volgende grote uitdaging.
In lijn met de CO2-doelstellingen in 2050 richten grote Europese bouwspelers zich nu op een reeks principes:
- het verbruik en materialen die broeikasgasemissies veroorzaken, maximaal verminderen
- prioriteit geven aan de efficiëntie van technieken en de relevantie van de materialen die in de bouw worden gebruikt
- als laatste redmiddel compenseren wat niet kan worden geoptimaliseerd en koolstofvrij gemaakt.
Het draait allemaal om perspectief
Koolstofloze bouwwerken impliceren ook transparantie. Het onderwerp is zo uitgebreid en complex dat iedereen zich moet inzetten om het zo goed mogelijk te doen. Het vertalen van alle acties naar tonnen CO2-equivalent (TeqCO2) impliceert een hoge mate van transparantie en bewustwording van de hele keten.
Vandaag de dag worden de enige beschikbare normen op vrijwillige basis gevolgd. Ze geven inzicht in de ambities van de bouwsector op het gebied van milieu-impact. Zo is de Pas 2060-norm ontwikkeld door de British Standards Institution, die al heel wat wereldwijde kwaliteitsnormen heeft ontwikkeld, waaronder de BREEAM-classificatie.
De grootste uitdaging op weg naar een koolstofvrije sector? Dat is ongetwijfeld de noodzaak om samen te werken en behoeften en praktijken samen te brengen. Laten we één voorbeeld nemen: geothermische energie gebruiken voor één gebouw houdt geen steek. Voor een hele buurt wel.
Samen op weg naar een groenere, koolstofarme toekomst? De toekomst het uitwijzen …
