In een essay dat is gewijd aan de koolstofdoelstellingen van Luxemburg schetst Pascale Junker een problematisch portret van het Groothertogdom. Maar ze biedt ook oplossingen. 

Pascale Junker is een experte op het gebied van klimaat- en milieukwesties. In haar boek Luxemburg in 2050. Van planning tot ruimtelijke ordening. Voor een koolstofvrij, veerkrachtig, circulair grondgebied  werpt ze “een geïnformeerde, complete en alarmerende blik op Luxemburg”.

Luxemburg, zegt ze, is “Europees kampioen” in termen van percentage van nationaal bebouwd grondgebied, de bouw op nieuw land (versus gerecycled land), van individuele woningen, oppervlakte per capita… Bovendien is Luxemburg volledig afhankelijk van de invoer van bouwmaterialen. Al deze bevindingen trekt ze vanuit het perspectief van een Groothertogdom met meer respect voor middelen, en in lijn met de nul-koolstofdoelstellingen van 2050. 

Bouw niet langer nieuw op ongerept land met nieuwe materialen

Pascale Junker Luxemburg 2050 ©-DR

In haar boek moedigt ze architecten aan om af te stappen van de meest koolstofintense materialen (cement, aluminium, glas, PVC, staal). Ze stelt ook nieuwe manieren voor om de ruimte te bewonen: in plaats van nieuw te bouwen, raadt ze aan om te recyclen, te restaureren, te verdichten, te bundelen, bestaande gebouwen te herbestemmen tot plaatsen van welzijn, creativiteit en uitwisseling (voormalige boerderijen zouden bijvoorbeeld prachtige kantoren kunnen zijn). Door het integreren van gegevens zoals colocatie, nabijheid van diensten en vervoer, groene gebieden, maar ook het gebruik van ontmantelde gebouwen als stedelijke mijnen (urban mining). 

Ten slotte stelt Pascale Junker een programma voor dat gericht is op onderhoud in plaats van overvloed. Met een hoopvolle eindnoot: alles moet nog worden uitgevonden!

Tags: 2050., Luxemburg, Pascale Junker