We zoomen in op een mineraal uit de familie van de silicaten, dat zijn eigen massa aan koolstofdioxide kan absorberen als het geplet en over de grond uitgespreid wordt.

De Nederlandse bio-designer (zoals ze zichzelf noemt) Teresa van Dongen vestigde met haar project Aireal (een online bibliotheek met materialen die koolstofdioxide uit de atmosfeer kunnen halen), de aandacht op olivien. 

Olivine

Olivien staat op een lijst met materialen die perfect inspelen op de circulaire economie, waarin geen afval bestaat en waarin koolstofdioxide beschouwd wordt als een hulpbron om producten te maken die we morgen zullen gebruiken. 

Het groene magnesium-ijzersilicaat is een van de meestvoorkomende mineralen op aarde en beslaat tussen 60 en 80% van de aardmantel. We vinden het in overvloed in Noorwegen (67% van de wereldwijde productie) en in Japan, Spanje, de VS… Olivien wordt vooral gebruikt in de staalindustrie voor de productie van gietijzer en staal, maar ook in de bouw om granulaat, ballast, hittebestendige bakstenen en isolatiemateriaal te maken. 

Een ton olivien kan tot een ton CO₂ absorberen

Climate-KIC, het Europese initiatief voor het klimaat, schat dat olivien zo’n 850.000 ton CO₂ kan opvangen, zoals blijkt uit projecten in de stad Rotterdam alleen al. Het potentiële gebruik beslaat meststoffen en het vervangende silicium voor zand en kiezel in landschapsprojecten. Met haar Aerial-project wil Teresa van Dongen onze blik op koolstofdioxide veranderen. We moeten het niet langer zien als een problematisch materiaal, maar als een nuttige bodemrijkdom. ‘CO₂ is tegenwoordig synoniem voor vervuiling, maar het is wel een onvervangbaar element in de levenscyclus’, zo liet ze optekenen.

Tags: Aireal, Climate-KIC, CO2, olivine, Teresa van Dongen