MENU

Vincent Callebaut wil Notre-Dame ecologisch maken

“Ceci n’est pas une pipeline”

27 juni 2019 Comments (0) Architectuur

Wie was de Chinees-Amerikaanse architect Ieoh Ming Pei?

We zijn hem de beroemde piramide van het Louvre verschuldigd. Maar Ieoh Ming Pei, die op 102-jarige leeftijd overleed, heeft met heel wat gedurfde projecten in de Verenigde Staten, Japan, Hongkong en Qatar een bepaald idee van moderniteit en classicisme opgelegd.

Het Louvre heeft zojuist de 30e verjaardag van zijn piramide gevierd. Een gebouw dat een embleem werd van het museum, maar ook van het werk van Ieoh Ming Pei, die donderdag 16 mei in New York stierf op de leeftijd van 102. Gedurende zijn hele carrière heeft de Amerikaanse architect van Chinese afkomst de moderniteit van zijn kunst voortdurend verzoend met de culturele en historische bijzonderheden van zijn creaties.

Ieoh Ming Pei werd op 26 april 1917 geboren in Kanton. Hij was de zoon van een bankier en afstammeling van een oude familie uit Suzhou, een kleine kanaalstad in de buurt van Shanghai. Gefascineerd door het technische vernuft van de wolkenkrabbers in Shanghai in de jaren 1930, en aangetrokken door het Amerika van Bing Crosby films, trok hij in 1935 naar het Massachusetts Institute of Technology (MIT), waar hij afstudeerde in 1940, vooraleer hij verder ging studeren in Harvard. “Ik was een student van Gropius, de theoreticus van de internationale stijl, die dacht dat de industrialisatie ertoe zou leiden dat architectuur er overal ter wereld hetzelfde zou uitzien, vertelde hij in Le Monde. Maar ik ben van mening dat architectuur een weerspiegeling moet zijn van levensstijlen, geschiedenis en cultuur. Universaliteit is niet hetzelfde als uniformiteit.

  • Pei - Biosphere 2 Campus
  • Pei-Centro de Ciencia Macao - Diego Delso
  • Pei - Deutsches Historisches Museum - Berlin - Mitte Damacar
  • Pei - Louvre Pyramid
  • Pei - Museum of Islamic arts - Shahin Olakara
  • Pei - Rock and roll hall of fame - Tysto

Terug naar de toekomst

Na verschillende kantoor- en woongebouwen in de kenmerkende strenge stijl van de moderne beweging te hebben ontworpen, richt de genaturaliseerde Amerikaan I.M. Pei in 1955 zijn eigen bureau op. Hier ontwikkelt hij een persoonlijker stijl: hij stelt de moderne architectuur ten dienste van het oudste erfgoed en tekent geometrische vormen waarvan de materialen met zorg worden gekozen.

Het werk van het bureau classificeerde de architect tot de nieuwe generatie modernisten. Vooral het Everson Museum of Art in Syracuse van 1968, of de East Wing van the National Gallery in Washington, D. C., tien jaar later, onthulden zijn smaak voor krachtige geometrische volumes en zijn gevoel voor pure lijnen. “Waarom twee lijnen gebruiken als één volstaat?“, vroeg hij zich af. Toen hij in 1983 de Pritzkerprijs ontving, zei hij nog steeds: “Architectuur is een pragmatische kunst. Ze moet gebaseerd zijn op noodzaak. Voor mij gaat vrijheid van meningsuiting over evoluties binnen de grenzen die ik voor elk van mijn projecten stel.”

Sterrenarchitect

Voor de bibliotheek gewijd aan John Kennedy (1979), koos de weduwe van de president Pei omdat volgens haar het beste van hem nog moest komen. Eerst stelt hij een glazen piramide voor – ja, zelfs dan al! Uiteindelijk bouwt hij een driehoekige toren in beton. Vanaf dat moment liepen de bestellingen binnen. Na de uitbreiding van de National Gallery in Washington (1978) stelde François Mitterrand hem voor om aan het Grand Louvre te werken. We herinneren ons de controverse die begon met het Piramideproject, een nieuwe ingang naar het museum en de entreehal in de kelder. Maar Pei hield voet bij stuk want onder zijn perfecte hoffelijkheid schuilde verbeten vastberadenheid.

Hij won in 1983 de Pritzker en ging in 1990 met pensioen. Maar ook daarna bleef hij aan verschillende gebouwen werken. Pei is ook zijn Chinese roots nooit vergeten. Hij heeft verschillende projecten in zijn eigen land, maar ook in Taiwan en Hongkong, uitgevoerd. In 1989 zou de driehoekige toren van de Bank Of China – een instelling die zijn vader in de jaren dertig had bestuurd – een symbolisch gebouw worden van wat toen nog Brits grondgebied was. Met het Museum voor Oude Kunsten dat in 2006 in Suzhou werd ingehuldigd, wijdde Ieoh Ming Pei een van zijn allerlaatste projecten aan zijn heimat. Of hoe het verleden en de toekomst elkaar kunnen ontmoeten …

Deel dit artikel:

Tags: , , , ,

Geef een antwoord