In South Bend, VS, stelt een uniek ontwikkelingsmodel honderden lokale bewoners in staat om hun huis te bezitten.

Over het algemeen wordt stedelijk vastgoed ontwikkeld door goed gefinancierde bedrijven, die zich bij voorkeur richten op buurten met een hoog inkomen (hoewel er veel uitzonderingen bestaan, waarbij ontwikkelaars inzetten op het revitaliseren van brownfields om nieuwe buurten te maken). Tegen het begin van de jaren 2000 was de lege woningvoorraad in South Bend, Indiana, verdubbeld, terwijl het aantal mensen dat onder de armoedegrens leefde met 40 procent toenam. Honderden huizen werden verlaten achtergelaten.

Buurten nieuw leven inblazen

In 2017 creëerde het Amerikaanse federale Opportunity Zones-programma fiscale prikkels om te investeren in bepaalde achtergestelde gebieden. Daarom werd aan bewoners voorgesteld om in hun buurt te investeren door ondergewaardeerde grond of gebouwen op te kopen die geen enkele professional wilde. Dankzij dit initiatief dat de inwoners financiële macht gaf, is er vandaag in South Bend een netwerk van ongeveer 200 mensen – 200 investeerders dus – dat nu de grootste vastgoedontwikkelaar van de stad is.

Citoyens propriétaires © gov1.com

“Wat we doen, lijkt een beetje op landbouw”, zegt Mike Keen, een van de burgers die bij het proces betrokken is. “Een ontwikkelaar hoopt binnen 12, 16 of 18 maanden klaar te zijn en gaat dan door naar het volgende project. Hij heeft zijn marge gemaakt. Terwijl als je een boer bent, je een ruimte vindt, idealiter een plek om te wonen, en je je er voor de rest van je leven aan verbindt.“

Dit model van “incrementele ontwikkeling” is echter niet zonder potentiële uitdagingen en valkuilen. Het is sterk afhankelijk van de bereidheid van gemeentelijke functionarissen om micro-ontwikkeling te bevorderen, wat jaren, zo niet decennia duurt om vruchten af te werpen. 

Tags: investeringen in onroerend goed, Opportunity Zones., South Bend, stedelijke rehabilitatie