De Italiaan Renzo Piano heeft net een huis afgemaakt voor moeders die een gevangenisstraf uitzitten, waarin ze hun kinderen kunnen verwelkomen en dat duizend mijl verwijderd is van de architectuur die in de gevangeniswereld is ontwikkeld.
Het project heet MA.MA of “het huis van affectiviteit”. Dit kleine gebouw werd opgericht op het terrein van de vrouwengevangenis in Rebibbia, in Rome. MA.MA is een voorbeeld van de generositeit van architectuur en herschept “een klein stukje huis en privacy”, een gastvrije ruimte waarin gevangenen hun kinderen kunnen ontvangen. Het is een ruimte waar gevangenen zowel hun relaties met dierbaren als hun rol in het gezin kunnen onderhouden, waardoor hun rehabilitatie en re-integratie bij het verlaten van de gevangenis wordt vergemakkelijkt.
Architectuur ten dienste van mensen
Renzo Piano sprak over dit project en over “het dubbele schuldgevoel van vrouwen in de gevangenis: ze zitten niet alleen hun straf uit, maar ze zijn ook gescheiden van degenen van wie ze houden. Voor mij lijkt dit opvangcentrum op een huis dat kinderen tekenen, maar het kan ook het huis zijn dat is ontworpen voor een kind door een moeder in de gevangenis.”
Om deze huiselijke dimensie te versterken ontwierpen de architecten van de G124 Group (opgericht door Piano) een gebouw met een dubbel schuin dak dat de essentie van het beeld van het huis oproept. Het interieur bestaat uit een woonkamer, een loggia, een kitchenette en een eetkamer.
Het huis is rood geverfd, wat het een kinderachtige en bijna cartoonachtige uitstraling geeft. Binnenin werd gekozen voor natuurlijk licht en houtafwerkingen om een comfortabele en gastvrije omgeving te creëren. MA.MA werd gebouwd door gevangenen, met behulp van geprefabriceerde houten panelen die in de schrijnwerkerij van de gevangenis werden geproduceerd.
Monica Cirinnà, een parlementariër, werkt aan het idee om dit type huis in alle Italiaanse gevangenissen te generaliseren.
Tags: gevangenis, gevangenisarchitectuur, Groep G124, Rebibbia, Renzo Piano, Rome, vrouwen.
